Sancho III Wielki
Hrabia Aragonii | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca |
Ramiro I (król) |
Król Nawarry | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia |
Jimenez |
Data urodzenia |
992-996 |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Jimena Fernandez |
Żona | |
Dzieci |
Garcia III |
Sancho III z Nawarry, zwany Wielkim (ur. 992-996, zm. 18 października 1035) był królem Nawarry od ok. 1000 oraz hrabią Aragonii. Syn Garcii II z Pampeluny i Jimeny Fernandez.
Sancho urodził się prawdopodobnie pomiędzy 992 a 996 rokiem. W dokumencie z 992 roku pojawia się po raz pierwszy imię jego matki, Jimeny Fernandez, jako żony króla Garcii II, lecz nie pojawia się w nim jeszcze wzmianka o Sancho. Z kolei w akcie przekazania willi Tercero do San Millán de la Cogolla pojawia się już Sancho jako królewski syn[1].
W 1004 objął tron, dziedzicząc Nawarrę, Aragonię, Sobrarbe i Ribagorzę. Mimo że był pierwszym chrześcijańskim monarchą, któremu udało się zjednoczyć tyle posiadłości hiszpańskich, zaprzepaścił – z dzisiejszego punktu widzenia – dzieło swojego życia, rozdzielając je na mniejsze domeny krótko przed śmiercią, by zapewnić ziemię każdemu ze swoich synów.
Wraz ze swoim siostrzeńcem, królem Alfonsem V z Leónu i hrabią Garcią Sanchezem z Kastylii, przeprowadził wspólny atak na Al-Mansura Ibn Abi Aamira (zmarłego w 1002, zwanego Almanzorem) i podbił terytoria na południu.
Stosunki między trzema chrześcijańskimi dziedzinami pogorszyły się po zabójstwie hrabiego Garcii w 1027. W ramach kroków wojennych, które nastąpiły po tym zdarzeniu, Sancho III najpierw atakował Kastylię, a następnie León. U szczytu swoich podbojów rozszerzył granice królestwa od Galicji na zachodzie do hrabstwa Barcelony na wschodzie oraz tytułował się Rex Hispaniarum, królem Hiszpanów.
Sancho ożenił się z Muniadoną, córką hrabiego Sancho I z Kastylii. Spłodził z nią czterech ślubnych synów:
- García Sánchez III El de Nájera, króla Nawarry,
- Ferdynand I Wielki (1017–1065), króla Kastylii i Leónu,
- Gonzalo Sánchez, króla Sobrarbe i Ribagorza,
- Bernardo Sánchez z Nawarry.
Ze swoją kochanką – Sanchą de Aybar miał jeszcze jednego syna:
- Ramiro I Sánchez, króla Aragonii.
Przed śmiercią w 1035 Sancho podzielił swoje posiadłości pomiędzy synów. Ferdynand dostał Kastylię, Garcia – Nawarrę oraz kraj Basków, a Gonzalowi przypadła Sobrarba oraz Ribargorza. Nieślubny syn Ramiro otrzymał w spadku hrabstwo Aragonii, które potem przekształciło się w pełnoprawne królestwo.
Pochowany w klasztorze augustianów w dolinie Roncesvalles[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gonzalo Martínez Díez , Sancho III el Mayor: rey de Pamplona, Rex Ibericus, Marcial Pons Historia, 2007, ISBN 978-84-96467-47-7 [dostęp 2020-11-06] (hiszp.).
- ↑ Gustav Faber – Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994, s. 166.